ကိုဝဝတို့ ဒီနေ့ ဖွားခန်းစောင့်နေရပြီလေ ...

မဒမ်ဝဝက မျက်နှာမြင်တော့မှာ ... အော်ပရေးရှင်းခန်းအရှေ့မှာ ကိုဝဝအပါအဝင် လာစောင့်နေကြတဲ့ ယောက်ျားသားလေးယောက် ... စိတ်တွေလှုပ်ရှားနေကြတယ် ... ပွစိ ပွစိနဲ့ ရှင်ဥပဂ္ဂုတ္တရွတ်လိုရွတ်၊ နမောတဿရွတ်လိုရွတ်၊ အင်္ဂုလိမာလသုတ်ရွတ်လိုရွတ်ပေါ့ ...

ခဏနေတော့ နာ့စ်တစ်ယောက်ထွက်လာတယ်။

နာ့စ် ။ ။ ကိုဇော် ဝမ်းသာပါတယ်ရှင် ... အမွှာလေးမွေးတယ်ရှင့် ...

ကိုဇော် ။ ။ (ဝမ်းသာတဲ့မျက်နှာနဲ့ ကျန်တဲ့သူတွေဘက်လှည့်ကာ) တိုက်ဆိုင်လိုက်တာဗျာ ... မိန်းမရဲ့အိပ်မက်အရ မနုဿီဟဆီမှာ သွားဆုတောင်းတာ ...

ကျန်တဲ့သူတွေလည်း ကွန်ဂရက်ကျူလေးရှင်း လုပ်လိုက်ကြတယ် ...

နောက် နာ့စ်တစ်ဦးထပ်ထွက်လာတယ်။

နာ့စ် ။ ။ ကိုနိုင်ကြီး ဝမ်းသာပါတယ်ရှင် ... သုံးမွှာပူးလေးရှင့် ...

ကိုနိုင်ကြီး ။ ။ (စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့်) ကျေး ... ကျေး ... ကျေးဇူးပါဗျာ ... ကျွန်တော်လည်း မိန်းမအိပ်မက်အရပဲ ... သုံးရာသီ ကိတ်မုန့်ဝယ်စားတယ်ဆိုပြီး ...

ကျန်တဲ့သူတွေလည်း ကွန်ဂရက်ကျူလေးရှင်း လုပ်လိုက်ကြတယ် ...

နောက်ထပ် နာ့စ်တစ်ဦး ထပ်ထွက်လာတယ်။

နာ့စ် ။ ။ ကိုဝဏ္ဏ ဝမ်းသာပါတယ်ရှင် ... ရှင်ကတော့ ထူးထူးခြားခြား ဂုဏ်ထူးဆောင်ပဲ ... ကျွန်မတို့ဆေးရုံကနေ လေးမွှာပူးလေးကို ကျန်းကျန်းမာမာနဲ့ မွေးပေးလိုက်နိုင်တယ်ရှင့် ...

ကိုဝဏ္ဏ ။ ။ (မျက်နှာ ရှုံ့မဲ့မဲ့နဲ့) ထူးထူးဆန်းဆန်းဗျာ ... မိန်းမအိပ်မက်က ပန်းသီးလေးလုံးတောင် စားတယ်တဲ့ ... အီး ...

ကိုဝဝ ဂဏာမငြိမ်တော့ ...

ဘေးနား စားပွဲပေါ်က တစ်ရှူးတွေ ကောက်ဆွဲဝါးပြီး နံရံနဲ့ နောက်စေ့နဲ့ ဆောင့်ဆောင့်နေတော့တယ် ...

ကျန်တဲ့သုံးယောက်က လန့်သွားပြီး ဘာဖြစ်တာလဲလို့ မေးမြန်းရာ ...

ဝက်နင်းထားတဲ့ နှောက်ချေးမျက်နှာနဲ့ ကိုဝဝဟာ မျက်ရည်လည်ရွဲ နှပ်တွေရွှဲပြီး ...

“ကျော့်မိန်းမက ... အိပ်မက်ထဲမှာတဲ့ ... အီး ... ဟီး ... ဟီး ... လားရှိုးခုနှစ်လွှာပေါက်ဆီ သုံးလုံးတောင် ထိုင်စားခဲ့တာတဲ့ ... အီး .. ဟီး ... ဟီး ...”